Και τώρα; Τόλμησα να πω αμήχανα

ΤΙΠΟΤΑ μου λέει με φωνή βραχνή σαν του βοριά το φύσημα

Έλα συνέχισε .

Ως εδώ ήταν

……………….Πάλι θα βρεθούμε, όταν χρειασθεί

Ποιος ξέρει πότε

Ίσως μπορεί ποτέ

Μην περιμένεις κατέβα

                                                       Φθάσαμε στην λίμνη των ευχών

Θα μάθεις με τον καιρό

Όλα θέλουν το χρόνο τους

Σε αφήνω τώρα

Έφυγε όπως ήρθε………….

Τα μάτια μου πονούν είναι θολά

προσπαθούν να δακρύσουν στην θύμησή σου

η πηγή θαρρείς ομως στέρεψε

μιλώ στο αδειο σπίτι που ονειρευτήκαμε μαζί

πείσμωσα και το΄τέλειωσα για νάμαι μόνη να περιμένω το ΤΙΠΟΤΑ

η μαγική ΣΟΥ  λέξη που εγινε κλειδί να κυλήσει το δάκρυ

μετα τόσους καιρούς να απαλύνει τον πόνο που δεν μπορώ να σ ΑΓΓΙΖΩ …